Άνοιξα το blog (ή μήπως site) και τι να δω!;!; Η τελευταία μου ανάρτηση ήταν τον Σεπτέμβριο του 2019. Πόσο μπροστά που έκανα banana bread before it was cool, πριν εκλείψει η μαγιά και το αλεύρι από τα ράφια των σουπερμάρκετ, πριν κάνει όλος ο κόσμος banana bread και σπιτικά ψωμιά σαν να μην υπάρχει φούρνος σε ακτίνα χιλιομέτρων, πριν αποτρελαθούμε όλοι και χωθούμε στις κουζίνες μας για λίγη ηρεμία, θαλπωρή και σπιτικούς υδατάνθρακες.
Σε λίγο θα γιορτάσω 2 χρόνια (εκούσιας ή και ακούσιας, δεν έχω αποφασίσει ακόμα) απουσίας. Πολλά συνέβησαν σε αυτά τα 2 χρόνια, τόσο σε προσωπικό, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Νιώθω όμως ότι αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο χρόνο με την πανδημία, είναι και αυτό που με παρότρυνε να ξαναπιάσω το γράψιμο και τα κατσαρολικά μου.
Ας ξανασυστηθούμε λοιπόν!
Είμαι η Δήμητρα, γνωστή εδώ ως Pastryκιά και ξεκίνησα το blog το 2013, κάνοντας αναπαραγωγές και επανεκτελέσεις γλυκών συνταγών, από ανθρώπους που σίγουρα ξέρουν περισσότερα από εμένα, καθότι δηλώνω (αλλά πρωτίστως, είμαι) amateur pastrologist. Λίγο τα χρόνια που πέρασαν, λίγο οι αλλαγές στις γευστικές μου προτιμήσεις, λίγο η διατροφική μετάβασή μου από κρεατοφάγος σε pescatarian εδώ και 3,5 χρόνια, λίγο τα 10 κιλά που πήρα μέσα στην πανδημία, λίγο η παρότρυνση φίλων, λίγο που όλα μου φταίνε αλλά δεν ξέρω και τι ακριβώς και κάπου πρέπει να ξεσπάσω δημιουργικά, λίγο που πληρώνω έναν server κι ένα domain και το έχω να σκονίζεται στα διαδικτυακά ράφια, είπα να ξαναρχίσω τη μαγειρική μου. Ή, πιο σωστά, να μοιράζομαι τη μαγειρική μου μαζί σας, αλλά με πιο διευρυμένο μενού. Όσοι με ακολουθείτε στο Instagram, έχετε ήδη δει πειραματισμούς με αλμυρές συνταγές. Όσοι δεν με ακολουθείτε, χάνετε φοβερό περιεχόμενο και προτείνω να το κάνετε άμεσα, αλλιώς θα μετανιώνετε. Και κάπου εκεί, ανάμεσα στην #pastryκιά και την #pieστρυκιά, είμαι εγώ. Η ανανεωμένη και εμπλουτισμένη βερσιόν, που θέλω να γράφω, να τρώω, να δοκιμάζω, να φωτογραφίζω και να μοιράζομαι συνταγές μαζί σας.
Δεν έχω αλήθεια την παραμικρή ιδέα πού θα πάει το νέο εγχείρημα. Ίσως το βρω εν καιρώ. Ίσως το βρούμε παρέα. Ίσως και όχι. Προς το παρόν, μετράω αντίστροφα για τις διακοπές, να σκεφτώ τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω, να κάνω παπάρες στη χωριάτικη και να θέσω στόχους για τη νέα μου χρονιά (που φυσικά ξεκινάει τον Σεπτέμβριο, όπως τα σχολεία).
Γεια χαρά!
