Πίσω στο 2013, στην αρχή της καριέρας μου ως pastry blogger (τρανταχτά γέλια από το κοινό), είχα δοκιμάσει να φτιάξω πασταφλώρα με σπιτικές μαρμελάδες σύκο και φράουλα. Γευστικά ήταν συμπαθητικές, εμφανισιακά ήταν αίσχος όχι τόσο όμορφες και λαχταριστές όσο ήλπιζα, αλλά ήμουν μικρή και δεν ήξερα. Το τέλος του καλοκαιριού σημαίνει μαρμελάδες (κιλά από δαύτες) με τα φρούτα που αποχαιρετάμε ως φρέσκα, όμως θέλουμε να τα κρατήσουμε μαζί μας σε άλλη μορφή για το υπόλοιπο του χρόνου – ξεκάθαρα ξύπνησα λυρική σήμερα και αυτό βγαίνει στο γραπτό μου λόγο.

Η μαμά της φίλης Κανέλλας έφτιαξε – όπως κάθε χρόνο- μαρμελάδα βερίκοκο και, ξέροντας πόσο την αγαπώ, μου έστειλε 1 κιλό. Κυριολεκτικά. Λίγο που ήταν Κυριακή, λίγο που έκανα δουλειές και σκεφτόμουν τη Μαίρη Αρώνη στο “Μια τρελή τρελή οικογένεια” (άβυσσος το μυαλό του ανθρώπου), λίγο που ανοίγουν τα σχολεία σήμερα και μια νέα χρονιά ξεκινά (φυσικά και το Σεπτέμβρη ξεκινάει η χρονιά, θέτουμε στόχους, ξεκινάμε νέα χόμπι κλπ, η Πρωτοχρονιά είναι πολύ πασέ) είπα να πατάξω τα φαντάσματα του παρελθόντος και να δώσω στην πασταφλώρα μια δεύτερη ευκαιρία.

Καθώς η μαρμελάδα από μόνη της είναι πολύ γλυκιά, λόγω ζάχαρης και αναλόγως του φρούτου, έψαχνα να βρω μια συνταγή για βουτυράτη και μπισκοτένια ζύμη, που να μην σου ανεβάζει το ζάχαρο σε κάθε μπουκιά. ΔΙΚΑΙΩΣΙΣ!

Πασταφλώρα βερίκοκο

ΥΛΙΚΑ

  • 420 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
  • 1 κ.γλ. baking powder
  • 40γρ. ζάχαρη
  • 210γρ. μαργαρίνη
  • ξύσμα από 1 λεμόνι
  • 1 αυγό
  • 30ml κονιάκ
  • 600γρ. μαρμελάδα βερίκοκο

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Το εντυπωσιακό με αυτή τη συνταγή είναι ότι δεν χρειάζεται μίξερ! Σε ένα μεγάλο μπολ, κοσκινίζουμε το αλεύρι και προσθέτουμε τη ζάχαρη και το baking powder. Ανακατεύουμε με μια κουτάλα (ή με το μεταλλικό χτυπητήρι αυγών – πολύ βολικό) και ρίχνουμε το βούτυρο. Ανακατεύουμε με τα χέρια μας (τρομερά αγχολυτικό), μέχρι να γίνει η ζύμη μας σαν τρίμα. Προσθέτουμε το αυγό, το ξύσμα λεμονιού και το κονιάκ και πλάθουμε το μείγμα μέχρι να ομογενοποιηθεί σε μια ωραία ζύμη. Το κάνουμε μπαλάκι και το βάζουμε σε ένα μπολ στο ψυγείο, καλυμμένο με μεμβράνη για 60′. Και τώρα, έφτασε η στιγμή να σας πω το κόλπο αυτής της συνταγής που μου άλλαξε τη ζωή και την κοσμοθεωρία για τις ζύμες. Χωρίζουμε τη ζύμη, κρατώντας το 1/4 στο ψυγείο για αργότερα και το υπόλοιπο το ανοίγουμε με πλάστη ανάμεσα σε 2 λαδόκολλες. ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΑ ΣΚΕΦΤΕΙ ΠΟΤΕ! Συνήθως αλεύρωνα το τραπέζι, η ζύμη κολλούσε στον πλάστη, τα νεύρα μου γινόντουσαν κρόσσια μέχρι να απλωθεί και το αποτέλεσμα κατέληγε στον κάδο σκουπιδιών. ΟΧΙ ΠΙΑ! Με αυτό τον τρόπο, δεν λερώνεται ούτε το τραπέζι, ούτε ο πλάστης, ούτε εσείς και βγαίνει ένα ωραιότατο αποτέλεσμα, έτοιμο για ψήσιμο! Αφαιρούμε τη μια λαδόκολλα και με τη βοήθεια της δεύτερης, τουμπάρουμε τη ζύμη σε ένα ταψάκι 24 εκ., το οποίο έχουμε βουτυρώσει και αλευρώσει ελαφρά και την πατάμε καλά, ώστε να απλωθεί σε όλο το ταψάκι και το τοίχωμά του. Τρυπάμε όλη τη ζύμη με ένα πιρούνι και ρίχνουμε τη μαρμελάδα μας, απλώνοντάς την σε όλη την επιφάνεια. Βγάζουμε το 1/4 της ζύμης που είχαμε φυλάξει στο ψυγείο, και με τον ίδιο τρόπο με τη λαδόκολλά το ανοίγουμε σε μακρόστενη μορφή, για να κόψουμε λωρίδες και να διακοσμήσουμε την επιφάνεια της πασταφλώρας. Ομολογουμένως αυτό μου φάνηκε το πιο δύσκολο μέρος της συνταγής, καθώς δεν βγήκαν ομοιόμορφες οι λωρίδες, αλλά ζωντανή εκπομπή είμαστε, συμβαίνουν αυτά.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στην πάνω και κάτω αντίσταση στους 180º C για 60′. Κλείνουμε το φούρνο και αφήνουμε για λίγη ώρα την τάρτα μέσα. Τη βγάζουμε από το φούρνο και τη σερβίρουμε αφού έχει κρυώσει, για να μην θρυμματιστεί η ζύμη.

Καλή επιτυχία & καλή σχολική χρονιά!

xxx

 

 

[Η πρωτότυπη συνταγή είναι από εδώ – φοβερή!]

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *